این دهان باز و چشم بی تحرک را ببخش
من به بعضی چهره ها چون زود عادت می کنم
پیششان سر بر نمی آرم ، رعایت می کنم
همچنان که برگ خشکیده نماند بر درخت
مایه رنج تو باشم رفع زحمت می کنم
این دهان باز و چشم بی تحرک را ببخش
آنقدر جذابیت داری که حیرت می کنم
کم اگر با دوستانم می نشینم جرم توست
هر کسی را دوست دارم در تو رویت می کنم
فکر کردی چیست موزون می کند شعر مرا؟
در قدم برداشتن های تو دقت می کنم
یک سلامم را اگر پاسخ بگویی می روم
لذتش را با تمام شهر قسمت می کنم
ترک افیونی شبیه تو اگر چه مشکل است
روی دوش دیگران یک روز تر کت می کنم
کاظم بهمنی
